Anihilation's verhalen

[Anihilation]

Hoofdstuk 2: Waardeloos weer

“Wat was dat allemaal man?”, vroeg Simon. Henk was aangekomen bij het tankstation en was bezig met tanken. Simon had een broodje gehaald voor hemzelf en Henk. Henk liet het zich goed smaken, hij had al sinds vanochtend niks meer gegeten. “Die stomme Ford kwam me voorbij, ging vol in de ankers. Ik kon niet tijdig alles tot stilstand brengen. Dus ik kwam tegen zijn achterkant aan en duwde hem een stuk vooruit. Hij is hier eigenlijk degene die fout was, maar ik ben er achterop gereden en ik ben vrachtwagenchauffeur, dus ik krijg de schuld.” Simon zei: “Ja joh, je hebt ook malloten in het verkeer, dat ontken ik niet. Ik snapte sowieso niet waarom hij je niet gewoon voorbij ging.” Henk zei: “Inderdaad, het leek wel alsof hij bij me wilde blijven of zo, ik had het wel geweten als ik met m’n auto achter een vrachtwagen had gezeten. Dat was al lang klaar geweest, hop er voorbij met 140. Maar gedane zaken nemen geen keer, helaas.” Ze aten zwijgend hun broodje op, het begon te sneeuwen. Ook dat nog, dacht Henk.

Toen ze weer de weg op gingen sneeuwde het behoorlijk hard. De Roemenen wisten als geen ander wat het betekende als de lucht ineens samentrok in een donkere, grijze massa. Dan was het tijd om je reis af te breken en te schuilen voor het komende weergeweld. Maar Henk en Simon hadden geen tijd, ze moesten zo veel mogelijk kilometers maken voordat ze niet meer verder konden. “Ik zie geen donder met die sneeuw!”, mopperde Henk. “Denk je dat het hier beter is? Ik zit tegen jouw kont aan te kijken en ik krijg sneeuw op m’n donder”, zei Simon door de radio. “Koop dan een truck, geen tractor!”, zei Henk met een grijns. ”Nog liever een tractor dan een uitgerokken Saab” En samen schaterden ze het uit. Samen rijden is gewoon leuker, het weer werd er alleen niet beter op.

2 uur later was het zicht alleen nog maar slechter geworden en viel er niet meer fatsoenlijk te rijden. “Ik ga er mee stoppen Simon, ik zoek een plekkie uit op een rustplaats en ik hou het voor gezien. Kacheltje aan, tv aan en even relaxen.” Simon gaf hem groot gelijk en zei:”Zorg wel voor een grote plek met die neus van je” Henk zei: ”Beter een lange neus dan een wijsneus”. Niet veel later draaide ze een parkeerterrein op. Maar de vakken waren nergens meer te bekennen, zo veel sneeuw was er al gevallen. Dan maar naast de andere trucks parkeren, dacht Henk. Toen ze allebei stonden, wenste ze elkaar goede nacht, het was de moeite niet om samen nog wat te drinken, door die sneeuw wilde niemand lopen.

[olieeé]

superleuk man ,

[D-saffier]

Goed bezig!
Leuk om te lezen

[Anihilation]

Hoofdstuk 3: Vuur en ellende
Henk zat naar zijn tv te kijken. Satelietverbinding, geweldig. Maar met die sneeuw die er viel was ook die verbinding niet best. Kon deze dag Roemenië nog erger worden? KNAL! In de verte klonk een gigantische ontploffing. “Wat krijgen we…”, riep Henk. Hij trok zijn gordijntjes opzij en keek in de richting van het geluid. Dat was niet moeilijk te vinden. Een tankwagen benzine stond in lichterlaaie. Shit, dacht Henk, die Roemenen weten niet wat het gevaar is van een in de fik staande tankwagen. De beruchte Bleve, dat wisten ze vast niet. Deze gevreesde, alles vernietigende explosie door het kookeffect in een afgesloten container zou alles verwoesten wat er omheen stond. Hij moest ingrijpen. Hij trok zijn jas en schoenen aan en sprintte richting de cabine van Simon. Tegen de tijd dat hij daar was sprong Simon uit zijn blauwe cabine. “Wat was dat?”, schreeuwde hij. “Kijk eens achter je snuggere Sjaak, die tankwagen staat in de hens. Je kunt er donder op zeggen dat hij straks uit elkaar klapt. We moeten iedereen hier weghelpen.”. En samen gingen ze aan de slag.

Ze brulden het uit over de parkeerplaats in alle talen die ze kenden. Zoveel mogelijk truckers moesten hier weg. Al gauw begrepen veel truckers wat er gaande was en vertelden truckers met dezelfde taal dat ze moesten opkrassen. Henk was druk bezig met dirigeren tot hij plotseling aan zijn cappuchon werd getrokken. "Stommerik, we moeten onszelf ook nog redden”. “Shit, je hebt gelijk, maken dat we hier wegkomen!”. Ze sprintte terug naar hun trucks, gingen zitten en trokken vol weg. Met slippende banden schoot Simon weg. En plots zag Henk iets. Zijn hart stond stil. Er schoot een zwarte ford focus voor hem langs achter Simon aan. De karakteristieke deuk in de vorm van Henk zijn bullbar was onmiskenbaar. “Wat doen die mutsen hier”. Een oorverdovende knal verscheurde zijn gedachten. De tankwagen was uit elkaar geknald in een Bleve, net zoals Henk voorspeld had. De vlammen knalden hoog de lucht in en lanceerden het puin overal heen. Henk wist dat er een paar mensen gewond geraakt waren. En waarom was die Ford daar?

[emkotrucker]

Interessant en spannend verhaal

[Anihilation]

Hoofdstuk 4: Een nieuw jaar
2 maanden later: Het was 10 januari en Henk was al weer op pad. Simon zou hem later ontmoeten in Frankrijk. Henk was richting Tarragona, Spanje, gereden met een vracht Ammoniumbromide. Het was fijn spul om mee te rijden. Vloeibaar, zwaar en toch stabiel. Geen ADR, dus ook geen rompslomp. De winter was ook in Spanje merkbaar. De bergpassen die Henk doorkruist had waren vrij van sneeuw, maar dat kon niet gezegd worden van de berm aan weerszijden. Het leek alsof je tussen twee enorme geluidsmuren reed. Henk had zich een duur kerstcadeautje veroorloofd. Een 7.1 Surround geluidssysteem met subwoofer en een nieuwe Flatscreen LED tv. Schitterende media die het trucker zijn alleen maar aangenamer maakte. Met prachtig geluid reed hij honderden kilometers naar het zuiden. Nog even en hij zou er zijn.

“Señor, ¿hablas español”? “Nee, ik hables geen espagnol, ik wil gewoon lossen”. “No lo entiendo”. “Nee, ik begrijp jou ook niet”, zei Henk ongeduldig. Deze spanjaard sprak dus geen Engels, enkel spaans. Geweldig. Dus Henk ging over op primitieve gebarentaal. Mischien snapte die monotaaler dan wel wat hij bedoelde. Uiteindelijk viel het kwartje en riep de spanjaard er een tanker handler bij.

Henk zat in zijn cabine terwijl hij gelost werd. Het middelste compartiment moest nog gereinigd worden en daarna zou hij met Natriumhydroxide richting BASF Frankrijk rijden. Daar zou Simon dan ook zijn. Daarna zouden ze samen een vracht naar Engeland doen. Hij met Acrylonitril en Simon met IBC’s vol zwavelzuur. Henk had een hekel aan Acrylonitril. Dit spul was zo levensgevaarlijk dat er uitzonderingen waren gemaakt in het ADR. Zo mocht een tankwagen ACN niet buiten de poort van een bedrijf staan, mocht de tankwagen enkel gereinigd worden bij een gecertificeerd bedrijf en in geval van een ongeval moest iedereen in een straal van 400 meter geevacueerd worden. Giftig, extreem brandbaar, kankerverwekkend, milieuvervuilend. ACN had het allemaal.

Er werd op Henk zijn deur geklopt. Het lossen was klaar en Henk ging de slang afkoppelen. Niet lang daarna was hij gereinigd en ging hij zijn vrachtje loog laden. Na de paperassen en andere formaliteiten te hebben afgehandeld, sprong hij in zijn trouwe Scania en denderde de poort uit, op weg naar Frankrijk en zijn maat.

[cojones]

Leuk verhaal maat.
Volg ze steeds aandachtig
Zeker doorgaan

[wesley072]

Hartstikke vet!
Ik zou s met een uitgever gaan praten als ik jou was, want dit is echt goed!
Zulke verhalen vind je nergens

[Anihilation]

kanonne, wat een positieve reacties! dat had ik niet verwacht na m'n vorige stunt hier. ik ga er zeker mee door, erg fijn, zo'n publiek

[Michael1234]

dat had ik niet verwacht na m'n vorige stunt hier.

dat komt omdat dit geen politiek gezeik is
en hoewel ik het nog niet compleet gelezen heb, wat ik binnenkort wel ga doen, zie ik wel dat er woorden als Scania in staan.
dus zit er wat over trucks in.
zegt genoeg.
ik zal er binnenkort eens rustig voor gaan zitten en het lezen