Anihilation's verhalen

[Anihilation]

Ik leef nog, maak jullie geen zorgen. Ik ga dit zeker oppikken binnenkort, zeker nu ik zie dat er op gewacht wordt. Ik ben net terug uit Oostenrijk, vandaar dat ik hier niet op heb gereageerd.

[Anihilation]

Net mijn word documentje gesynced met mijn PC via Dropbox, stond op m'n laptop en die is gaar volgens mij. Ik ben schrijvende ;D

[Harald1225]

jeeeeeej ik wacht in spanning af en de rest ook op het spannende vervolg

[Anihilation]

Klein deel, meer een tussenstukje dan een volwaardig hoofdstuk eigenlijk... maar het gaat er om, we zijn back in business

Henk bleef proberen, keer op keer weer kreeg hij geen gehoor. Het moest toch lukken, het kon toch niet waar zijn dat Jeroen iets was overkomen? Hij besloot zijn telefoon even weg te leggen en even tot rust te komen. Er was te veel gebeurd vandaag. Hij liep naar de mini bar. Whisky, daar had hij behoefte aan. Hij schonk het kleine flesje leeg in een glas en ging terug op bed liggen. Hij nam een slok en concentreerde zich op zijn ademhaling. Een warm gevoel trok door zijn lichaam toen hij de drank doorslikte. Het deed hem altijd zo veel goed.

Plots ging zijn telefoon, net toen hij weer een slok wilde nemen. Van schrik goot hij door en zijn hele gezicht zat onder. Hij onderdrukte een vloek en nam zijn telefoon op.
"Henk, met Jeroen"
"Ik heb me nog nooit zo opgelucht gevoeld, wist je dat?!", verzuchte Henk
"Je wil niet weten wat er gebeurd is hier. Ik ging uit de werkplaats weg. Ik was nog geen 5 minuten onderweg of ik hoor een gigantische klap. Ik keek in mijn binnenspiegel en zag een enorme vuurbal de lucht in trekken."
"Jemig, dat meen je niet!" zei Henk.
"Ik ben bloedserieus. Ik ben uit voorzorg niet terug gegaan. Wie weet wat zit er achter."
"Waarom ontploft ineens alles. Het begon al met die toestand in Roemenie, nu hier in Frankrijk."
"Ik weet het ook niet Henk, ik heb echt geen flauw idee wat er aan de hand is. Heb je iemand kwaad gemaakt?"
"Voor zover ik weet heb ik niks misdaan. Ik zou niet weten wat. Ik heb wel een grote bek van tijd tot tijd, maar om deze dingen ten gevolg te hebben, ik weet het niet hoor. Zou je als je tijd hebt die brief willen openmaken en inscannen? Stuur hem vervolgens maar naar mijn e-mail adres. Ik ga nu pitten, morgen breng ik nog een bezoekje aan Simon en dan vertrek ik naar Engeland om mijn container af te gaan zetten. Ze weten al dat ik later kom in verband met een onvoorzien probleempje."
"Komt goed Henk, je hebt hem morgen binnen."

Na Jeroen goeienacht gewenst te hebben, hing Henk op. Hij ging weer op zijn rug liggen, hij was een planning aan het maken in zijn hoofd. Ontbijten om 7 uur, om 8 uur even langs Simon en vervolgens op weg, zijn container oppikken en dan door naar de boot. Hij zou wel iets zien te regelen dat hij met zijn geldende ticket toch de volgende ferry kon pakken. Maar dat zou hij morgen wel zien. De alcohol begon mee te spelen en voor hij het wist viel hij als een blok in slaap.

[jztrucking]

[scaniaforlive]

[stefboy897]

Ik heb in minder dan een uur alle hoofdstukken ingehaald echt super goed verhaal man!! Ga zo door

[truckerfan]

Super weer, heb hier al weer een tijdje naar uitgekeken super goed!!! ga zo door

[Harald1225]

En we wachten al zo lang! Komt tie nog of is het hier uitgestorven??

[Anihilation]

Voor de liefhebber

I'm on a boat!

Een rode Scania T580 met een container vol gevaarlijke stoffen scheurde over de Franse snelwegen. Henk liep zoals gewoonlijk weer in zichzelf te foeteren met zijn heetgebakerde kop. "Betaal me verdorie blauw aan tol...Simon achterlaten...rotboot.. grmbl". En zo ging het een tijdje door terwijl de kilometers op de teller vlogen en de diesel net zo hard zijn tank uit. Een kleine 100 kilometer voor Calais hield Henk halt om zijn drankbak van een Scania vol te gooien en zichzelf van een broodje te voorzien. Gelijk maar even pauze pakken om dat stokbrood naar binnen te schuiven, anders gaat m'n tachograaf weer zagen, dacht hij bij zichzelf. Hij keek om zich heen en zag voornamelijk Renaults met tautliners, een enkele Volvo FH en een Scania die wel heel erg op die van een oude bekende leek. Toen hij echter het kenteken zag, kwam hij tot de conclusie dat het toch niet Jacob zou zijn. Jacob, dacht hij bij zichzelf, dat is ook een zot, nog zotter dan ik. Voor zover dat mogelijk is althans...

Hij schoof het kontje van zijn stokbrood achter zijn kiezen en startte de V8. Met een brul startte de achtcilinder en met ronkende motor en fluitende turbo vervolgde de rasechte Rotterdammer zijn weg. Kilometers trappen had hij altijd al gedaan en altijd met een enorme overgave. Trucken was zijn passie, zijn truck was zijn levenswerk en zoals een trucker betaamt was hij het liefst op de weg. Helaas kun je Engeland niet bereiken zonder een ander transportmiddel te gebruiken. Aangezien Henk een grotere hekel had aan treinen dan aan schepen, nam hij de boot van Calais naar Dover. Maar voor hij aan boord kon komen, moest hij eerst een robbertje knokken met de stewards van DFDS Seaways. Zijn boardingticket was immers verlopen maar hij had een document van de politie op zak die bevestigde dat hij door overmacht verlaat was. Het gaf geen garanties, echter was het wel een waardevol extra bewijsstuk in een poging om toch de boot op te kunnen.

"Spreekt er dan niemand op z'n minst Engels hier?", bromde Henk.
"Que dites-vous?", klonk het van de andere kant van het glas.
"Of je worst lust, stomme fransoos. Ik wil fatsoenlijk te woord gestaan worden, ik spreek jullie apentaal niet."
"Je ne comprends pas."
"Ik ook niet...". Henk stond weer op ontploffen en net voor hij weg wilde stampen werd hij in het Nederlands aangesproken. Henk haalde opgelucht adem, een van de stewards was een Nederlandse stagiair bij DFDS, die kon hem vast verder helpen. En ja hoor, na een hoop uitleggen en getoond medeleven van het personeel van DFDS voor zijn maatje Simon, die nog steeds in de kreukels in het ziekenhuis lag, reed hij zijn truck met lading de ferry op.

De ferry liners van DFDS Seaways waren niet zo luxe als de Stena Lines die tussen Hoek van Holland en Harwich voeren, maar ook aanboord van deze ferries was een speciale truckers lounge. Onder het genot van een ijskoud biertje stond Henk op het dek. Varen was zo slecht nog niet, misschien dat hij binnenvaartschipper zou kunnen worden. Vol weerzin verdrong hij die gedachte, verbaasd dat hij daar ooit aan had kunnen denken. Na een uitgebreid dinerbuffet trok hij zich terug in zijn hut. Hij had een groot, rond raam met uitzicht op de bakboordzijde van de ferry. De ondergaande zon kleurde het water feloranje en de schitteringen leken wel miljoenen diamanten. Hij voelde zich goed op zijn gemak. Na een warme douche kroop hij zijn bed in. Hij realiseerde zich plots hoe vermoeid hij was. Het duurde dan ook niet lang voordat hij in slaap viel, met zijn gedachten bij Simon, zich afvragend hoe lang zijn makker nog in het ziekenhuis moest blijven.